<h1>wycieczka do lasu</h1>


a nie Kod:
<h1> wycieczka do lasu

Warto dodać, że puste znaczniki czyli

<h1></h1>

można zapisywać w skróconej formie

<h1/>

wszystkie znaczniki które nie posiadają ciała, czyli między innymi <br>, <input>, <img> powinny byc zakańczane jak puste znaczniki.

a tu bardzo przydatny link, czyli walidator html, sprawdzi poprawność naszego dokumentu.

http://validator.w3.org/

W porządku. skoro mamy już jako taki wstęp, teraz możemy zająć sie dalsza częścią poradnika. Temat na dziś to podstawowe znaczniki HTML. (od razu na wstępie dodam,że jeśli chcemy zobaczyć jak w rzeczywistości działaj podawane przeze mnie znaczniki, musimy wkleić je do programu, ponieważ na forum nie mam możliwości pokazania rzeczywistego ich działania. )

W dokumentach często wprowadzamy tytuły, zwane też śródtytułami lub nagłówkami. Służy do tego polecenie <hx> </hx>. Znak h oznacza heading, natomiast x to stopień tytułu (mamy ich sześć). Polecenie wprowadzające tytuł stopnia pierwszego składa się ze znacznika otwierającego <h1> i zamykającego </h1>.
Znaczna większość poleceń zawiera znacznik otwierający i zamykający, aczkolwiek są też polecenia zawierające jedynie pojedynczy znacznik, np. znacznik poziomej linii, grafiki czy końca wiersza (czyli te, które podał Micz w swoim poście ). Gdy masz do czynienia z poleceniem zawierającym oba znaczniki, koniecznie stosuj i znacznik otwierający, i zamykający. W HTML jest to bezwzględnie zalecane, a w XHTML już nawet konieczne.
Podkreślmy od razu, że znaczniki w przeglądarce WWW nie są wyświetlane. Są one jedynie interpretowane, tzn. pozwalają "w locie" formatować tekst.

Uwaga: Powszechnie używany termin "nagłówek" jest nieco mylący. Aby nie było kłopotu z rozróżnianiem tytułu i nagłówka dokumentu, przyjmujemy właśnie pojęcie "tytuł" lub "śródtytuł". Jest ono zresztą bardziej intuicyjne, gdyż kojarzy się z tytułami rozdziałów i podrozdziałów w obszernych dokumentach, a taka jest jego istota.

Jak wspomnieliśmy wyżej, dysponujemy sześcioma stopniami tytułów, różniącymi się w przeglądarce wielkością znaków. Wprowadzamy je za pomocą poleceń h1, h2 itd.

<h1>Tytuł stopnia pierwszego</h1>
<h2>Tytuł stopnia drugiego</h2>
<h3>Tytuł stopnia trzeciego</h3>
<h4>Tytuł stopnia czwartego</h4>
<h5>Tytuł stopnia piątego</h5>
<h6>Tytuł stopnia szóstego</h6>

Tytuł stopnia pierwszego jest największy, a szóstego najmniejszy.

Jak wprowadzać do dokumentu "zwykły" tekst? W zasadzie każdy tekst, który nie jest objęty specjalnym znacznikiem, jest interpretowany jako "masa tekstowa". Gdybyśmy jednak wpisali dłuższy fragment tekstu, rozdzielając w edytorze akapity za pomocą klawisza Enter, przeglądarka zignoruje znaki końca wierszy i akapitów w edytorze i wyświetli jednolity blok tekstu. Aby naprawdę rozdzielić akapity, należy się posłużyć poleceniem <p> (p = paragraph), które wstawi interlinie między poszczególne fragmenty tekstu. Zalecam także konsekwentne stosowanie znacznika zamykającego </p>.
Przykład:

<p>To jest treść pierwszego akapitu</p>
<p>To jest treść drugiego akapitu</p>

Niekiedy zdarza się, że chcemy przełamać tekst, nie wprowadzając przy tym znaku końca akapitu. Możemy wówczas zastosować pojedyncze polecenie <br>, które przenosi tekst o jeden wiersz w dół, choć nie wprowadza dodatkowej interlinii.

To jest pierwszy wiersz<br>
To jest drugi wiersz<br>
To jest trzeci wiersz<br>
To jest czwarty wiersz<br

Następnym, często spotykanym elementem jest pozioma linia, którą wstawiamy za pomocą polecenia <hr> (ang. horizontal rule). Pozwala ono wyświetlić w dokumencie poziomą linię, na szerokość całej strony czy bloku, rozdzielając nią logiczne fragmenty tekstu, dzięki czemu strona jest bardziej przejrzysta.

<hr>

Na stronach WWW powszechnie stosuje się wykazy, zwane też często listami (ang. list). Są to po prostu systematyczne wyliczenia jakichś punktów, które w przeciwieństwie do tekstu o charakterze opisowym w skondensowany sposób prezentują jakąś myśl czy zespół zagadnień. Użytkownicy edytorów tekstów spotykają się z tym elementem - np. w polskiej wersji edytora Word są one znane pod nazwą list numerowanych i list wypunktowanych.
Aby utworzyć szkielet wykazu wypunktowanego, należy użyć polecenia <ul> </ul> (ang. unordered list). W ramach szkieletu znajdą się poszczególne punkty wykazu, które wprowadzamy za pomocą polecenia <li> </li>.

<p>Przykład listy</p>
<ul>
<li>A</li>
<li>B</li>
<li>C</li>
</ul>

Gdy chcemy utworzyć wykaz numerowany, wówczas zamiast <ul> i </ul> możemy zastosować <ol> i </ol> (ang. ordered list). Uzyskamy wówczas listę numerowaną za pomocą liczebników arabskich.

Aby tekst w przeglądarce nie wyglądał wszędzie tak samo, stosuje się dodatkowe atrybuty czcionki - wyróżnienie (pogrubienie) i emfazę (pochylenie). Atrybuty pozwalają uwypuklić jakieś fragmenty tekstu, np. nazwy za pomocą kursywy, a ważniejsze pojęcia za pomocą pogrubienia:
To jest tekst normalny
<strong>To jest tekst pogrubiony</strong>
<em>To jest tekst pochylony</em>

To teraz obiecane odsyłacze:
Charakterystyczną cechą Internetu jest obecność na stronach hipertekstowych odsyłaczy do innych stron, które znajdują się w światowej sieci. W gruncie rzeczy czytelnik dokumentu nie musi wcale wiedzieć, gdzie znajdują się te strony - ważne jest, aby miał do nich łatwy dostęp. Na tym polega istota hipertekstu - jakiś temat może być opisany za pomocą stron tworzonych przez różnych autorów, mieszkających w różnych krajach, nawet często nie znających się wzajemnie. Gdy na zbudowanych przez nich stronach znajdą się odsyłacze, ich wspólne zainteresowania zostaną zjednoczone za pomocą hipertekstu, który uczyni te strony jedną całością. Czytelnik jakiegoś dokumentu będzie po prostu za pomocą kliknięć myszką na odsyłaczach przenosić się do różnych miejsc w Internecie, skacząc np. z Polski do Japonii, z Japonii do USA, a stamtąd do Francji. Z jego punktu widzenia jest zupełnie obojętne, gdzie strony się znajdują. Dla niego ważny jest łatwy dostęp do informacji.

W tym miejscu przedstawię dwa szczególnie ważne odsyłacze: odsyłacze do innych stron WWW i odsyłacz uruchamiający pocztę elektroniczną. Są one bowiem najpowszechniej stosowane.
Odsyłacz do innej strony jest tworzony za pomocą polecenia:

<a href="adres.strony.internetowej">Jakaś nazwa tej strony</a>

Przykładowy adres mógłby wyglądać następująco:
<a href="http://infopress.pun.pl">Strona Infopress</a>

Wielkość i kolor czcionki:
W starszych specyfikacjach HTML istniały specjalne polecenia definiujące wielkość i kolor czcionki. W HTML 4.01 już ich nie ma, natomiast atrybuty te zostały przeniesione do stylów, za pomocą których można uzyskać znacznie bogatsze efekty.
Przykładowo, chcąc określić wielkość czcionki w akapicie, możemy napisać:

<p style="font-size:xx-large">Treść akapitu</p>

Albo:

<p style="font-size:small">Treść akapitu</p>

Grafika na stronie

Strony WWW zawierają zwykle grafikę, która bardzo urozmaica ich czytanie - pod warunkiem oczywiście, że korzystamy z graficznego systemu operacyjnego. Niektórzy autorzy stron tak się zatracają w ozdabianiu stron, że zapominają o przepustowości łączy internetowych. Gdy czytelnik strony nie wyłączy w swojej przeglądarce funkcji wczytywania grafiki, może stracić dużo czasu i nerwów, oczekując na wczytanie tak spreparowanej strony. Na szczęście za następnym razem przeglądarka sięga do katalogu cache, gdzie gromadzą się grafiki z Internetu, co znacznie przyspieszy transmisję zawartości strony. Niemniej jednak warto z umiarem stosować graficzne ozdobniki, zwłaszcza gdy nie niosą żadnych istotnych treści.
Na stronach WWW są stosowane trzy podstawowe formaty bitowych plików graficznych - GIF, JPG (JPEG) i PNG - które są z założenia skompresowane (często nawet dziesięciokrotnie w stosunku do innych popularnych formatów), a więc zajmują znacznie mniej miejsca niż grafiki w innych formatach. Dzięki temu transmisja strony trwa znacznie krócej.
Grafikę możemy wprowadzić za pomocą polecenia:

<img src="nazwa_pliku" alt="nazwa alternatywna">

(w tym wypadku niestety nie mogę podać przykładowego obrazka, ponieważ wklejając link do programu i wy musielibyście mieć owy obrazek na swoim komputerze. )
Uwaga: Aby stosowac tego typu rodzaj wprowadzania grafik na naszą stronę, grafika MUSI znajdować się w tym samym folderze co index.html.

Ostatnio edytowany przez Saint (2008-05-08 12:54:36)